-
1 promieniotwórczy
прил.• радиоактивный• радиогенный* * *promieniotwórcz|yрадиоактивный;substancje \promieniotwórczyе радиоактивные вещества
+ radioaktywny* * *радиоакти́вныйsubstancje promieniotwórcze — радиоакти́вные вещества́
Syn: -
2 substancj|a
f (G pl substancji) 1. książk. substance- substancja stała/płynna/gazowa a solid/liquid/gaseous substance- substancje białkowe/tłuszczowe protein/fat substances- substancje promieniotwórcze/żrące radioactive/caustic substances2. Filoz. substance 3. Prawo substance- □ substancja prosta Chem. simple substance- substancja złożona Chem. complex substance- biała substancja Anat. white matter- szara substancja Anat. grey matterThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > substancj|a
-
3 promieniotwórczy
promieniotwórczy [prɔmjɛɲɔtfurʧ̑ɨ] adjsubstancje promieniotwórcze radioaktive Substanzen fPlrozpad \promieniotwórczy radioaktiver Zerfall m
См. также в других словарях:
substancja — ż I, DCMs. substancjacji; lm D. substancjacji (substancjacyj) 1. «jednorodna materia o ściśle określonym składzie chemicznym, odznaczająca się charakterystycznymi właściwościami chemicznymi i fizycznymi» Substancje białkowe, tłuszczowe.… … Słownik języka polskiego
odpad — m IV, D. u, Ms. odpadadzie; lm M. y częściej w lm «części surowca, resztki pozostające, odpadające przy produkowaniu czegoś, często zużywane jako surowiec do produkcji ubocznej» Odpady blachy, drewna. Odpady produkcyjne (użytkowe, nieużytkowe). ∆ … Słownik języka polskiego
promieniotwórczy — chem. fiz. «związany ze zjawiskiem samorzutnej emisji promieni korpuskularnych oraz elektromagnetycznych z jąder atomów niektórych pierwiastków; radioaktywny» ∆ Pierwiastki, ciała, substancje promieniotwórcze «pierwiastki, ciała, substancje… … Słownik języka polskiego
bojowy — bojowywi 1. «związany z walką zbrojną, przeznaczony do niej; wojskowy, wojenny, bitewny» Akcja bojowa. Oddziały bojowe. Samoloty bojowe. Szyk bojowy. Pogotowie bojowe. ∆ Organizacja bojowa «organizacja polityczna, zwykle konspiracyjna, prowadząca … Słownik języka polskiego
broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… … Słownik języka polskiego
